New
Suatu hari di Chechnya, Habib Ali Al-Jufri sowan kepada ulama yang tak terkenal. Beliau bernama Syaikh Dawud, salah seorang mufti mazhab Syafi'i yang merupakan guru dari banyak ulama negeri itu.
Selama duduk dengan beliau, Syaikh Dawud selalu menundukkan kepalanya memandang ke arah bumi, hampir tidak sedikitpun mengangkat kepalanya.
Ketika Habib Ali bertanya kepada beliau, “Siapa lagi orang saleh di daerah ini yang layak untuk disowani?” beliau menjawab, “Semua orang di kota ini saleh! kecuali aku..."Diantara doa beliau ketika duduk bersama Habib Ali :
اَللهم اِÙ†ِّÙŠ اَعُÙˆْØ°ُ بِÙƒَ اَÙ†ْ اَÙƒُÙˆْÙ†َ عِÙ†ْدَ النَّاسِ Ù…َÙ„ِÙŠْØًا ÙˆَعِÙ†ْدَÙƒَ Ù‚َبِÙŠْØًا .
. . “Ya Allah, aku berlindung kepada-Mu, agar aku tidak menjadi orang mulia di mata manusia, tetapi hina dalam pandangan-Mu.” .
